เพียงมนุษย์คนหนึ่ง

เพียงมนุษย์คนหนึ่ง

 


              จงมีชีวิตอยู่อย่างมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งก็พอแล้ว  ความเป็นผู้วิเศษหรือความยิ่งใหญ่เหนือใคร  อาจสร้างความกระหยิ่มและภาคภูมิใจเพียงชั่วคราว  แต่สุดท้ายทุกสิ่งล้วนกับคืนสู่ความเป็นสามัญธรรมดา


               สิ่งที่เป็นความจริงที่สัมผัสได้และมีได้กันทุกคน  ก็คือความเป็นสามัญธรรมดาที่ทุกชีวิตต่างอาศัยอยู่ภายใต้หล้าและได้รับแสงแห่งพระอาทิตย์ดวงเดียวกัน


               อย่าปล่อยใจของตน  ดิ้นรนจนเหนื่อยล้า เพราะตกเป็นทาสแรงทะเยอทะยานจนเกินไปนัก  จงรู้จักที่จะหยุดไขว่คว้าและอยู่กับความสงบในขณะนี้เพื่อให้ชีวิตได้พักผ่อนบ้าง


              จริงอยู่ ความมานะบากบั่นพากเพียรและความสามารถของตัวเรานั้นไม่เคยด้อยกว่าใคร  แต่อย่าลืมเฉลียวใจที่จะหวนกลับมาดูแลหัวใจน้อยๆของเราที่มักถูกลืมอยู่บ่อยๆ


             ความผิดพลาดล้มเหลวไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเสมอไปหรอก  เพียงเป็นคำบอกและคำเตือนให้เราอย่าเอาแต่วิ่งไปข้างหน้าอย่างเดียวจนลืมหันมองข้างหลัง


             ความก้าวหน้าเพียงอย่างเดียวอาจทำให้หมดแรงและสูญสิ้นพลัง  หากเราหยุดหันมองข้างหลังดูบ้าง  อาจรู้สึกสบายใจว่าแท้จริงแล้วเราเดินทางมาได้ไกลมากทีเดียว


            เมื่อเราได้มอบสิ่งดีงามและความบริสุทธิ์ใจให้คนอื่น  จงภูมิใจที่เราได้รักษาน้ำใจที่ดีงามต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันไว้ได้ แม้จะไม่ได้รับคำขอบคุณหรือความซาบซึ้งใดๆ  แต่เราก็มีความสุขใจที่ได้มอบสิ่งดีงามและน้ำใจประดับไว้ในโลกเรียบร้อยแล้ว


            จงทำความดีและมีน้ำใจต่อทุกคนทุกชีวิต  โดยไม่คิดว่าจะได้รับความซาบซึ้งหรือสำนึกคุณตอบกลับมา  เพราะนั่นเป็นโอกาสแห่งการขจัดอัตตาความสำคัญตนที่เกาะกินหัวใจตลอดระยะเวลาอันยาวนานมาหลายภพหลายชาติ


            มอบน้ำใจและความดีงามให้ไว้แก่โลกนี้  โดยไร้อัตตาว่าเราทำความดีหรือมีบุญคุณต่อใคร  เพราะนั่นคือความดีที่ยิ่งใหญ่ที่เป็นมรรคาสู่ความเป็นพระอริยเจ้าโดยตรง


                 นั่นคือสายธารและมรรคาในการเข้าสู่จิตเดิมแท้ที่ไร้รูปแบบและไร้วิธีการใดๆ

 

                                                             ดาบสนิรนาม
                                                        ๒  มิถุนายน  ๒๕๕๗