อยู่กับวันนี้ให้ดีที่สุด
- รายละเอียด
- หมวด: LanDharma
อยู่กับวันนี้ให้ดีที่สุด
ชีวิตของผู้คนส่วนใหญ่ แต่ละวันที่ผ่านไป มักเต็มไปด้วยการรอคอย รอคอยว่า เมื่อไหร่จะหมดหนี้สิน รอคอยการได้งานทำ รอวันจบการศึกษา รอคอยวันเข้าใจกันกับใครบางคน รอเมื่อไหร่จะได้งานใหม่ รอว่าเมื่อไหร่จะมีคนรัก รอว่าเมื่อไหร่จะได้แต่งงาน รอว่าเมื่อไหร่จะได้ลูก รอว่าเมื่อไหร่ลูกจะโต รอว่าเมื่อไหร่ลูกจะเรียนจบ รอว่าเมื่อไหร่จะร่ำรวย รอว่าเมื่อไหร่จะได้เลื่อนตำแหน่ง ฯลฯ
ชีวิตแต่ละวันมีแต่การรอคอย โดยให้ความสนใจกับสิ่งที่มีอยู่จริงในวันนี้น้อยมาก เรามักเอาแต่เฝ้ารอวันที่จะหมดหนี้สิน แต่ไม่ให้ความสำคัญอย่างเพียงพอกับมือน้อยๆของเราที่กำลังทำงานขวักไขว่อยู่ขณะนี้ รอว่าเมื่อไหร่ลูกจะจบการศึกษาจะได้สบายเสียที แต่ลืมไปว่าความสุขที่เห็นลูกนั่งทำการบ้านอยู่ในขณะนี้ ก็เป็นความสุขไม่แพ้วันที่เขาจบการศึกษาเหมือนกัน
เราเฝ้ารอแต่จะให้มีคนรักและเข้าใจ แต่เราลืมใส่ใจว่ายังมีสัตว์เลี้ยงหมาแมวที่กำลังเฝ้ามองเราด้วยสายตามที่เปี่ยมด้วยความรักและภักดีอยู่เสมอ เรามักรอว่าเมื่อไหร่จะได้แต่งงานกับเขาเสียที โดยลืมไปว่าความอิสระในวันนี้เราอาจนึกเสียดายไปตลอดชีวิตก็ได้
ไม่จำเป็นอะไรที่จะต้องได้เลื่อนตำแหน่งเสียก่อนจึงจะมีความสุข ความสุขของเราสามารถมีได้ในขณะที่กำลังทำงานในตำแหน่งนี้และบนโต๊ะทำงานตัวนี้ การรอคอยในแต่ละวันล้วนแล้วแต่ทำให้ต้องสูญเสียพลังทั้งกายและใจ เราจะทำงานอะไรหรือมีตำแหน่งไหน ควรหาความสุขได้เสมอท่ามกลางงานที่กำลังทำ
แทนที่จะสูญเสียพลังงานไปในแต่ละวันกับความวิตกกังวลว่าเมื่อไหร่จะมีลูก เราควรเอาเวลาและพลังเหล่านั้น มาอยู่กับความสุขที่ยังไม่มีภาระใดๆและพากันไปทำบุญกุศลให้มากที่สุดก่อนที่จะมีลูก ย่อมเป็นสิ่งประเสริฐกว่า ความสุขที่เกิดจากการทำบุญนอกจากจะเพิ่มบุญบารมีให้แก่เราและคู่ของเราแล้ว เทพเทวาที่เขาหาที่ปฏิสนธิเพื่อเกิดมาเป็นมนุษย์สร้างบารมีที่มีบุญสัมพันธ์กัน เขาอาจเป็นปฏิสนธิวิญญาณเข้ามาอยู่ในครรภ์เพื่อเกิดเป็นลูกที่นำสิริมงคลมาสู่ชีวิตของเราก็ได้
แทนที่เราจะเอาแต่เฝ้ารอคอยว่าเมื่อไหร่ลูกจะเรียนจบปริญญา จะได้มีความสบายใจ เราควรมีความสุขที่มองเห็นลูกกำลังร่าเริงสดใสในวัยกำลังศึกษา ก่อนที่เขาจะไม่มีเวลาให้เรา เพราะการประกอบอาชีพและสังคมเพื่อนฝูงหรือจากอ้อมอกของเราไปอยู่ห่างไกล หลังจากจบการศึกษาแล้ว
การรอคอยได้ทำลายความสุขของมนุษย์ในขณะปัจจุบันนี้ไปนักต่อนัก จริงอยู่ ความหวังในการที่จะได้รับหรือมีความสำเร็จสิ่งใดในวันข้างหน้า อาจเปรียบเสมือนน้ำมันหล่อลื่นให้ชีวิตในแต่ละวันสามารถขับเคลื่อนไป แต่การฝากชีวิตไว้กับการรอคอยมากเกินไป ก็ทำให้ความสุขที่เราควรจะมีในแต่ละวันขาดหายไปไม่น้อย
จงมามีชีวิตอยู่กับวันนี้ให้ดีที่สุด หลังจากนั้นวันพรุ่งนี้และวันอื่นๆก็จะเปี่ยมด้วยความหมาย ชีวิตของเราจะอุดมด้วยความหวังและมีพลังเสมอ ความสุขที่แท้จริงที่หาได้โดยง่ายและทุกคนมองข้ามไป คือความสุขจากการมองเห็นคุณค่าของชีวิตในวันนี้และในขณะนี้
อย่าปล่อยให้หัวใจของเราล่องลอยและสูญหายไปกับการรอคอยและความหดหู่ จงมีสติและตื่นรู้ขึ้นมาในขณะนี้ มองให้เห็นคุณค่าสองมือน้อยๆของเราที่กำลังทำงานไม่หยุดหย่อน จงเห็นคุณค่าและปลื้มปีติที่ร่างกายของเรายังแข็งแรงและทำงานไหว ยังไม่ถึงกับมีโรคภัยร้ายแรงหรือถึงขั้นนอนโรงพยาบาล
จงนึกขอบคุณรถคันนี้ ที่เขารับใช้เราอย่างซื่อสัตย์ทุกวันไม่เคยปริปากบ่น เขาช่างมีความอดทนกว่าเราหลายเท่า ที่ทำหน้าที่อย่างเต็มที่และซื่อตรงมั่นคงเสมอ ไม่ว่าเราจะต้องการให้เขาพาไปในที่ใด เขาก็ทำได้ทุกครั้งเสมอไป แม้เราจะไม่เคยมองเห็นคุณความดี มีแต่จะใช้สอยเขาอย่างเดียว
เราเอาแต่รอคอยว่าเมื่อไหร่จะมีบ้านเหมือนคนอื่นสักหลัง แต่ลืมไปว่าบ้านเช่าที่อาศัยอยู่ทุกวันนี้เขาได้มอบความอบอุ่นปลอดภัยให้เราและครอบครัวทุกวันทั้งเช้าค่ำ เราได้แต่เหลียวมองหารถรุ่นใหม่ว่าเมื่อไหร่จะได้มาสักคัน แต่รถที่เราใช้เขามานานคันนี้นั้น ไม่สนใจตรวจสอบเครื่องยนต์และน้ำมันจนผ่านวันครบกำหนดมาเป็นเดือน
อยู่กับวันนี้ให้ดีที่สุด แล้วความสุขในชีวิตจะมีมากขึ้น การรอคอยมีแต่ทำให้สูญเสียเวลาและเสียพลังโดยเปล่าประโยชน์ การรอคอยสิ่งใดแม้จะนานสักแค่ไหน สุดท้ายเมื่อวันที่รอคอยมาถึง ก็ไม่มีอะไรมีความสุขและตื่นเต้นสมกับที่เราวาดภาพไว้และอุตส่าห์รอคอยมานานแสนนาน
จงหัดเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันตามเยี่ยงอย่างพระอริยเจ้า อย่าให้หัวใจของเราต้องเสื่อมโทรมและอ่อนล้า เพราะการไปครุ่นคิดวิตกกังวลต่อสิ่งที่ผ่านไปแล้วและสิ่งที่ยังไม่มาถึง การมีชีวิตในปัจจุบันก็คือการอยู่กับสติปัฏฐาน โดยมีสติระลึกรู้ที่กายและใจในขณะนี้ นั่นแหละคือการมีชีวิตอยู่ที่ดีสุดของมนุษย์ที่ได้เกิดมา
หากเราสามารถมีชีวิตอยู่ในวันนี้ให้ดีที่สุด วันที่แล้วมาหรือวันข้างหน้าย่อมทรงคุณค่าและมีความหมาย เราจะไม่รู้สึกต้องนึกตัดพ้อต่อว่าต่อเหตุการณ์หรือบุคคลใด และไม่นึกเสียใจต่อสิ่งใดที่เราได้ประสบพบเจอตลอดเส้นทางในชีวิตของเรา
หยุดการแสวงหาไขว่คว้า หยุดการรอคอยวันเวลา ให้ชีวิตดำเนินไปตามเหตุตามปัจจัย ให้วันพรุ่งนี้จัดการตัวมันเอง แล้วอยู่กับวันนี้ให้ดีที่สุด นี้คือคนที่โชคดีที่สุดและมีความสุขที่สุดในโลก
คุรุอตีศะ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗
