นักบุญวาเลนไทน์
- รายละเอียด
- หมวด: LanDharma
นักบุญวาเลนไทน์
เมื่อสมัยคริสตวรรษที่ ๓ กษัตริย์คลอดิอุสที่ ๒ แห่งอาณาจักโรมัน ทรงมีพระอุปนิสัยหยาบกระด้างและดุร้าย พระองค์ทรงต้องการทำสงครามแผ่อำนาจบารมีให้กว้างออกไป ตามวิสัยของกษัตริย์ผู้กระหายอำนาจและความยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด
พระองค์ต้องการชายฉกรรจ์ เพื่อไปเป็นทหารในการออกรบทำศึกสงครามจำนวนมาก เพื่อขยายดินแดนและแสนยานุภาพตามความพระประสงค์ แต่ผู้ชายที่อยู่ในวัยฉกรรจ์ทั้งหลายส่วนใหญ่จะมีภรรยา มีลูกที่ต้องห่วงใย บางคนก็มีคู่หมั้นหรือคนรัก ไม่มีใครอยากไปทำศึกสงครามสนองพระราชประสงค์ของพระองค์
เมื่อพระองค์ทรงทราบสาเหตุที่แท้จริงที่ผู้ชายทั้งหลาย ไม่อยากเป็นทหารออกศึกสงคราม เพราะห่วงหาอาลัยอาวรณ์ต่อครอบครัวและคู่หมั้นหรือคนรักเช่นนั้น จึงทรงมีพระบรมราชโองการออกกฎหมายห้ามมิให้หญิงและชายแต่งงานกัน ใครฝ่าฝืนจะต้องถูกลงโทษหนักหรือต้องถูกประหารชีวิต
ผลจากพระบรมราชโองการดังกล่าว ทำให้หญิงชายและหนุ่มสาวทั้งหลาย แม้จะรักกันและปรารถนาจะใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกันสักเพียงใด ก็ไม่สามารถแต่งงานกันได้ เพราะกฎหมายอันไร้มนุษยธรรมที่ออกโดยกษัตริย์ผู้กระหายอำนาจดังกล่าว
ฝ่ายท่านนักบุญวาเลนไทน์ ท่านมีความเห็นอกเห็นใจหนุ่มสาวหญิงชายทั้งหลายที่รักกันและปรารถนาจะแต่งงานกัน ท่านจึงแอบทำพิธีแต่งงานให้หนุ่มสาวหลายคู่โดยไม่ให้ทหารโรมันได้ล่วงรู้
การที่ท่านมีความรักต่อเพื่อนมนุษย์เปี่ยมด้วยเมตตาธรรม โดยไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายอันไร้คุณธรรมเช่นนี้ ส่งผลให้หนุ่มสาวที่รักกันอย่างแท้จริงหลายคู่ ได้สมหวังในความรักตามที่หัวใจทั้งสองเขาต้องการ เนื่องจากตามธรรมเนียมของศาสนาคริสต์ต้องมีบาทหลวงหรือพระทำพิธีให้ การแต่งงานจึงจะทำได้ และท่านนักบุญวาเลนไทน์ก็อาศัยความเมตตากรุณาที่ไม่อาจทนเห็นความผิดหวังของเพื่อนมนุษย์ได้ ท่านจึงแอบทำพิธีให้ด้วยใจกรุณาดังกล่าว
จนกระทั่งวันหนึ่ง อันเป็นวันสุดท้ายที่ท่านได้มีโอกาสทำพิธีแต่งงาน ขณะที่ท่านกำลังทำพิธีให้หนุ่มสาวคู่หนึ่งอยู่ในโบสถ์ ซึ่งขณะนั้นไม่มีใครนอกจากตัวท่านกับคู่บ่าวสาวเท่านั้น ในขณะที่เสียงฝีเท้าของทหารโรมันปรากฏขึ้น พิธีแต่งงานก็เสร็จสิ้นลงพอดี เจ้าบ่าวเจ้าสาวทั้งสองพากันหลบหนีทหารโรมันรอดตายไปได้อย่างหวุดหวิด ส่วนท่านนักบุญวาเลนไทน์ถูกจับได้แล้วถูกนำไปคุมขังไว้ในคุกมืด ในฐานะที่ทำผิดกฎหมายอย่างร้ายแรงที่บังอาจฝ่าฝืนอำนาจของกษัตริย์ ต่อมาท่านก็ถูกประหารชีวิตอยู่ในคุกแห่งนั้น เมื่อวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ค.ศ. ๒๖๙
วันวาเลนไทน์ อันตรงกับวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ของทุกปี คือวันระลึกถึงวันเสียชีวิตของท่านนักบุญวาเลนไทน์ผู้มีใจประเสริฐ ที่ท่านมีความรักต่อเพื่อนมนุษย์เหนือกว่าความรักตัวเอง นี้คือชีวิตของนักบุญที่มีจิตใจสูงส่งกว่ามนุษย์สามัญโดยทั่วไป
ท่านเองอยู่ในฐานะนักบวชไม่มีคู่ครองไม่ได้แต่งงาน แต่กลับเต็มเปี่ยมด้วยพรหมวิหารประกอบด้วยเมตตาธรรมต่อหนุ่มสาวที่รักกันและปรารถนาจะแต่งงานกัน อานุภาพแห่งดวงจิตที่ประกอบด้วยเมตตาย่อมมีความกล้าหาญ ไม่หวาดหวั่นต่ออิทธิพลและอำนาจอันมืดบอดแต่อย่างใด สมดังคำกล่าวที่ว่า “ผู้มีเมตตาสูงสุด ย่อมมีดวงจิตที่กล้าหาญอย่างสูงสุด”
สุดท้ายผลจากการกระทำด้วยความเมตตาอันเต็มเปี่ยมต่อเพื่อนมนุษย์ของท่าน กลับส่งผลร้ายอันใหญ่หลวงคือถูกประหารชีวิตในที่สุด นี้คือชีวิตของนักบุญที่คนสามัญทั่วไปที่รักตัวกลัวตาย จะไม่สามารถทำอย่างนี้ได้เลย
ผลจากความเสียสละอันยิ่งใหญ่และความตายของท่านนักบุญวาเลนไทน์ ทำให้เกิดอิทธิพลต่อจิตสำนึกของผู้คนอย่างยิ่งใหญ่และแผ่ขยายออกไป จนกระทั่งกษัตริย์ต้องยกเลิกกฎหมายอันไร้ความเป็นธรรมนี้ในที่สุด นับแต่นั้นมาคนทั้งโลกก็ถือเอาวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ของทุกปี เป็นวันแห่งความรักจนมาถึงยุคของพวกเราทุกวันนี้
“วันแห่งความรัก” ที่เป็นความหมายดั้งเดิม คือวันที่ทุกคนระลึกถึงวันถึงแก่ความตายของท่านนักบุญวาเลนไทน์ ผู้ซึ่งเสียสละอุทิศชีวิตเพื่อให้ผู้อื่นสมหวังในความรัก เป็นวันแห่งการระลึกถึงผู้มีหัวใจอันยิ่งใหญ่ที่รักผู้อื่นยิ่งกว่าตัวเอง แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าในที่สุดตัวเองจะต้องตายในสักวันหนึ่งหากถูกจับได้ว่าได้ทำพิธีแต่งงานให้แก่ใคร แต่ท่านก็มีน้ำใจกล้าหาญไม่หวาดหวั่นต่อความตาย อันแสดงถึงน้ำใจอันยิ่งใหญ่เหนือหัวใจของมนุษย์ธรรมดา
วันแห่งความรักที่เป็นความยิ่งใหญ่และสืบเนื่องยาวนานตลอดมา ก็เพราะคุณความดีของนักบุญผู้เปี่ยมด้วยเมตตาธรรม ความองอาจกล้าหาญ ความเสียสละ ตลอดทั้งความรักแท้ต่อเพื่อนมนุษย์ของนักบุญผู้นี้เป็นสำคัญ
เมื่อพวกเราทั้งหลายทราบเบื้องหลังการเกิดขึ้นของวันวาเลนไทน์เช่นนี้แล้ว เราไม่ควรมุ่งฉลองวันวาเลนไทน์ด้วยความรักแบบหนุ่มสาวหญิงชายกันอย่างเดียวอย่างที่มักทำกันอยู่ แต่จงเป็นผู้ยกฐานะความรักของเราให้สูงส่งขึ้นมากกว่าที่เคยกระทำมา อย่างน้อยก็ตระหนักว่าวันนี้เป็นวันของนักบุญวาเลนไทน์เสียสละอุทิศชีวิตของตน เพื่อให้คนอื่นสมหวังในความรักจนท่านเองถูกประหารชีวิตเมื่อ ๑,๗๐๐ ปีก่อน
วันวาเลนไทน์ในสมัยของพวกเรานี้ ความจริงแล้วเราฉลองกันได้ทุกวันอยู่แล้ว ไม่ต้องคอยหลบทหารโรมันที่จะมาเอาชีวิตหากใครแต่งงาน เหมือนสมัยท่านนักบุญวาเลนไทน์อีก เราทุกคนสามารถทำได้โดยอิสรเสรีชนิดไม่จำเป็นต้องอาศัยวันแห่งความรักกันอีกแล้ว
วันแห่งความรักยุคสมัยของเราซึ่งมีความอิสรเสรีทั้งความรักและการแต่งงาน ควรเป็นวันแห่งการแบ่งปันและเจือจานต่อเพื่อนมนุษย์ผู้มีความทุกข์ยากให้มากขึ้น หากเราจะฉลองวันวาเลนไทน์ให้สมกับการเสียสละของท่านนักบุญวาเลนไทน์เมื่อครั้งอดีต อย่าเพียงแต่การติดรูปหัวใจ ให้ดอกกุหลาบ หรือให้ของขวัญอันเป็นของภายนอกเท่านั้น แต่จงอธิษฐานว่าจะซื่อสัตย์และมั่นคงต่อกัน แล้วขอเอาพลังแห่งความรักที่เรามีต่อกันนี้นั้น มาเป็นพลังสร้างสรรค์ในการมอบสิ่งที่ดีงามให้แก่โลกจนวันตาย
วันแห่งความรักของเราจะเป็นวันเริ่มต้นแห่งการพัฒนาความรักให้สูงขึ้น ความรักอันเต็มเปี่ยมด้วยความสุขกันเพียงสองคน จะพัฒนาเป็นพลังแห่งความเสียสละและอดทนต่อประโยชน์ของคนทั้งหลาย เราจงเอาวันที่ท่านนักบุญผู้เสียสละถึงแก่ความตาย มาเป็นวันพัฒนาจิตใจให้เกิดสติและปัญญาอันมั่นคง
ยิ่งในวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ในปีนี้ ตามคติทางพระพุทธศาสนา ตรงกับคืนวันเพ็ญมาฆบูชา ซึ่งเป็นปีที่เกิดขึ้นได้ยาก เราจงถือโอกาสเอาวันนี้เป็น “วันความรักแห่งพุทธะ” ที่รักษาจิตใจของเราให้สะอาด สว่าง สงบ การปฏิบัติต่อคนที่เรารักด้วยการชักชวนกันบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนา นั่นจะเป็นการพัฒนาความรักของเราทั้งสองให้ยิ่งใหญ่กว่าเดิม
เราทั้งหลายส่วนใหญ่ ต่างพากันรู้จักฉลองวันแห่งความรักตามแบบหนุ่มสาวหญิงชายกันมามากแล้ว จงหันมาสร้างความรักที่สูงส่งและทำให้ใจดวงนี้ผ่องแผ้วให้ยิ่งขึ้น แล้วความรักของเราจะอบอุ่นและยั่งยืน เป็นความรักที่งดงาม ไว้วางใจ เคารพนับถือต่อกันทุกวันคืน ความรักอันเต็มเปี่ยมด้วยความร่มเย็นและสดชื่นจะประทับอยู่กลางดวงใจนานแสนนาน
จงระลึกถึงนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ ที่ท่านไม่ได้ทำเพื่อตนเองแม้แต่น้อย แต่ความรักของท่านคือความรักต่อเพื่อนมนุษย์ ที่ไม่อาจทนได้ต่อความทุกข์ยากของคนอื่น ดังนั้น วันวาเลนไทน์ที่พวกเราส่วนใหญ่เคยรู้จักแต่การส่งดอกกุหลาบหรือรูปหัวใจ จงมาน้อมหัวใจของเราให้เข้าถึงหัวใจอันยิ่งใหญ่ของท่านนักบุญวาเลนไทน์ในวันนี้
น้อมใจของเราให้มีความรักความอ่อนโยนและสะอาด เพื่อเข้าถึงความลึกซึ้งของหัวใจท่านนักบุญที่ท่านสัมผัสและเข้าถึงความรักอันยิ่งใหญ่ต่อเพื่อนมนุษย์
ขอให้หัวใจของเราดวงนี้ จงเป็นหัวใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ไพศาลและงดงามต่อเพื่อนมนุษย์ ดุจเดียวกับหัวใจของท่านนักบุญวาเลนไทน์
คุรุอตีศะ
๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
