รักษาใจ
- รายละเอียด
- หมวด: LanDharma
รักษาใจ
เรามาใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้เป็นการชั่วคราว การมีครอบครัว การต้องประกอบอาชีพการงาน ก็เพียงเพื่อการดำรงชีวิตอยู่ได้ในสังคมและในโลกนี้ เพราะไม่อาจเข้มแข็งใช้ชีวิตตามลำพังคนเดียวได้ อันเป็นวิสัยของผู้คนส่วนใหญ่ในโลกจักต้องดำรงชีวิตแบบนั้น
การมีคู่ มีครอบครัว ต้องประกอบอาชีพ ก็เพื่อการดำรงชีวิตเพื่อสอดคล้องให้เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไป แต่เราต้องไม่ลืมว่า ยังมีสิ่งหนึ่งที่ทรงคุณค่ายิ่งกว่านั้น ก็คือ ความสงบสุขของหัวใจ
การที่ได้รู้สึกว่าเราได้ใช้ชีวิตทำในสิ่งที่คุ้มค่า ไม่รู้สึกว้าเหว่เดียวดาย หากต้องลาจากโลกนี้ไป เราได้รับอาหารใจ ไม่มีอะไรที่ต้องนึกเสียใจในภายหลัง ซึ่งสิ่งนี้แหละที่พระอริยเจ้าท่านเมตตาอบรมสั่งสอน เพราะเมื่อชีวิตของเรามีสิ่งนี้แล้ว หัวใจของเราจะเต็มเปี่ยมและรู้สึกขอบคุณต่อโลกใบนี้ อันเป็นสถานที่ที่เราได้เกิดมา
หากเราทุ่มเทชีวิตทั้งหมดของเราเพียงแค่ครอบครัวและอาชีพการงานหรือการสร้างฐานะ พอถึงจุดหนึ่งเราจะรู้สึกเหมือนชีวิตเจอทางตัน จะรู้สึกผิดหวังต่อสามีหรือภรรยาที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาซึ่งหาคำตอบไม่ได้ มองไปทางไหนก็หดหู่ มองไปที่ลูกหลานก็รู้สึกสิ้นหวัง อุตส่าห์ทุ่มเทให้แก่เขามาแทบตาย ความซาบซึ้งความสำนึกรู้คุณที่เราทุ่มเทให้มาทั้งชีวิต กลับไม่เห็นมีใครมองเห็นความดีที่ทำมาเกือบตาย
เหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะความดีอันเนื่องจากความรับผิดชอบในครอบครัวหรืออาชีพการงานจะเป็นความสำเร็จสูงสุดได้เพียงแค่นั้น สิ่งที่จะทำให้ชีวิตของเราไม่มีคำว่าตีบตัน ก็คือบุญกุศลที่ทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยความเคารพเลื่อมใส อันเป็นความรู้สึกส่วนตนภายในของเราอย่างแท้จริงนี้ต่างหาก
เมื่อเราตระหนักรู้ว่า เราเกิดมาชาตินี้เพื่อมาสร้างความดี มาเรียนรู้ชีวิต มาอยู่กับผู้คนและสิ่งแวดล้อมต่างๆเหล่านี้เป็นการชั่วคราว เมื่อเราทำหน้าที่ของเราอย่างเต็มที่ และได้สร้างกุศลบารมีอย่างเต็มเปี่ยม เราเลิกคาดหวังเอาอะไรจากใคร เราจึงไม่มีคำว่าเสียใจต่อสิ่งที่เราตั้งใจทำเพื่อคนอื่นและได้เสียสละทุ่มเท
หากเราเสียสละทุ่มเท อดทนเพื่อคนอื่นมาตลอดจนบัดนี้เริ่มรู้สึกอ่อนล้าหรือผิดหวังต่อมนุษย์ จงรู้ว่าบัดนี้ถึงเวลาที่เราจะเร่งให้ทาน รักษาศีล ภาวนา เพื่อวางรากฐานความมั่นคงแห่งดวงจิตยิ่งกว่าไปสาละวนกับคนอื่นจนน้ำตาตกไหลนองอาบแก้มอยู่บ่อยๆ
จงเตือนตนเองว่า เรื่องของความโลภ ความโกรธ ความหลงของมนุษย์ปุถุชนผู้มุ่งแต่จะเอา มุ่งแต่จะมี มุ่งแต่จะเป็นนั้น ไม่มีวันจบสิ้น แม้ว่าจะมีเงินทองกองเท่าภูเขาก็ไม่มีวันพอ
ดังนั้น จงหันมาภาวนารักษาใจของเราให้ร่มเย็นให้มากเข้าไว้ดีกว่า เพื่อว่าคราบน้ำตาจะเหือดหายเสียตั้งแต่วันนี้ ชีวิตของเราจะได้อยู่ใกล้พระอริยเจ้าตราบจนวันตาย
คุรุอตีศะ
๒๓ เมษายน ๒๕๖๗
