วิถีของเรา


          การตรวจสอบตัวเองง่ายๆว่าเรายังมีวิบากกรรมบางอย่างต้องเสวยไปก่อน แม้จะนั่งสมาธิมากเพียงใดหรือตั้งใจทำกรรมฐานหนักเพียงใดถึงอย่างไรจิตก็จะไม่หยั่งลงสู่ความสงบถึงขั้นอัปปนาสมาธิในช่วงชีวิตตอนนี้แน่ ได้แก่ การที่จิตใต้สำนึกของเราหรือจิตลึกๆของเรายังต้องการ
ความสำเร็จบางอย่างในทางโลกอยู่


          บางคนอาจยังต้องการความก้าวหน้าความสำเร็จบางอย่าง บางคนยังต้องการได้ตำแหน่งหน้าที่การงาน บางคนยังต้องการเรียนให้ได้ปริญญา บางคนอาจใฝ่ฝันอยากได้แต่งงานกับคนที่ถูกใจ บางคนอยากร่ำรวย บางคนอยากเห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝา บางคนก็ปรารถนาอยากมีคู่ครอง อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น


          สิ่งเหล่านี้ภาษานักภาวนาท่านเรียกว่า “ปลิโพธ”(ปะ-ลิ-โพด) อันทำให้บุคคลนั้นนั่งสมาธิหลายปีเพียงใด ปฏิบัติธรรมกี่สำนัก กี่ครูบาอาจารย์ ก็จะไม่บรรลุอัปปนาเพราะยังมีความต้องการแห่งจิตใต้สำนึกเป็นกำแพงกรรมขวางกั้นฌานสมาบัติ ซึ่งเป็นภูมิจิตที่สูงมากและเป็นบุญวาสนาจริงๆ
(จิตที่ถึงอัปปนาจะใช้ชีวิตทางโลกลำบาก ถ้าไม่ออกบวชหรือไปอยู่วัดก็อาจล้มป่วยหรืออายุสั้น เพราะจิตประณีตมากดุจแก้วที่บอบบาง อย่างน้อยต้องอยู่โสดมีศีล ๘ คุ้มครองและใช้ชีวิตแนบแน่นในทางธรรมและศาสนา จึงจะอายุยืนยาวเพื่ออนุเคราะห์เกื้อกูลไปตามวาสนาบารมี)


         เราน้อมจิตเคารพบูชาครูบาอาจารย์ที่ท่านสิ้นกรรม พ้นจากความรักความใคร่แบบชาวโลก กิเลสเบาบางหรือหลุดพ้นจากกิเลส เพื่อเพิ่มพูนศรัทธาและปีติคอยหล่อเลี้ยงหัวใจของเราให้มีความสุข แต่เรามิอาจไปเลียนแบบปฏิปทาหรือการดำเนินชีวิตของท่านได้ยกท่านไว้ในที่สูงเป็นที่บูชา แล้วเราก็มีสติใช้ชีวิตของเราไปตามความเป็นจริง


         สิ่งสำคัญที่สุดจึงได้แก่ เราจะมีความสุขในวันนี้ตามฐานะที่เราจะทำได้ของเราทุกวันไป การปฏิบัติธรรมที่สำคัญและยิ่งใหญ่คือการมีสติในการใช้ชีวิตในการงานอาชีพที่เรากำลังเป็นอยู่ และหลักธรรมที่จะนำมาใช้ในชีวิตครอบครัวและความก้าวหน้าในชีวิตของเรา
หมั่นสำนึกรู้คุณและให้เกียรติ มองเห็นคุณค่าของสรรพสิ่งที่รายล้อมรอบตัวเรา


          ขอบคุณแสงตะวันที่สาดส่องมอบชีวิตใหม่ในวันนี้ ขอบคุณสามีคนรักที่เขาคอยปกป้องและรักเราแม้บางครั้งเราก็ทำตัวไม่น่ารักสักเท่าไหร่
ขอบคณภรรยาหรือสตรีคู่ชีวิตที่อดทนคอยปรนนิบัติเอาอกเอาใจ ต้องหัวเราะร้องไห้ร่วมสุขร่วมทุกข์ทั้งในยามอับเฉาและรุ่งเรือง

          ขอบคุณสัตว์เลี้ยง แมว หมา ที่ทำให้เราเกิดความเมตตากรุณาและมองโลกในแง่ดีไม่เย็นชาต่อชีวิต ขอบคุณบ้านหลังนี้ที่ให้ความปลอดภัยและอบอุ่น ขอบคุณทุกคนที่เคยช่วยเหลืออุปการะเกื้อหนุนเคยค้ำจุน ขอบคุณดวงตาคู่นี้และหูทั้งสองข้าง ที่ทำให้เราได้อ่านได้ดูเรื่องราวดีๆและได้ฟังธรรมะและสิ่งที่ประเสริฐตลอดมา