วิถีที่แตกต่าง


         วิถีของผู้ปฏิบัติธรรมที่แท้จริงหรือการออกบวชประพฤติพรหมจรรย์ แท้จริงแล้วคือเส้นทางชีวิตของผู้ที่จะสิ้นกรรม ทำภพชาติให้สั้น หรือการยกจิตให้อยู่เหนือดีเหนือชั่วตามสมมุติของโลก



        แต่ผู้ที่ยังต้องการความสำเร็จในชีวิต ต้องการความก้าวหน้า ต้องการทรัพย์สินสินเงิน ต้องการยศศักดิ์ อำนาจวาสนาแบบปุถุชนอยู่ แม้จะพากเพียรทำกรรมฐานหรือทำสมาธิสักแค่ไหน ก็ไม่บรรลุสมาธิ ไม่อาจหยั่งจิตลงสู่อัปปนาได้ ก็เพราะยังต้องเสวยวิบากกรรมบางอย่าง หรือจิตส่วนลึกยังไม่ได้ปรารถนาความหลุดพ้นที่แท้จริงแต่อย่างใด



        หลักการที่จะทำให้ชีวิตบรรลุเป้าหมาย ต้องใช้ความเข้มแข็ง กล้าฟันฝ่าต่ออุปสรรคขวากหนาม ใช้ความพากเพียรในทางโลกให้เต็มที่เสียก่อน เมื่อถึงจุดหนึ่งที่จิตเบื่อหน่ายในฆราวาสวิสัย ไม่อยากได้ ไม่อยากมี อยากเป็นอะไร เมื่อตั้งใจปฏิบัติธรรมหรืออกบวชใช้ชีวิตทางศาสนา อัปปนาสมาธิที่ครูบาอาจารย์ท่านกล่างถึงก็จะเข้าใจได้ทันที



        ไม่ว่าจะใช้ชีวิตประพฤติพรหมจรรย์หรือใช้ชีวิตดิ้นรนเพื่อความสำเร็จในทางโลก สิ่งที่ควรทำอย่างที่สุด ก็คือ มีชีวิตอยู่ในแต่ละวันด้วยความมีสติไม่ขาดสาย



        จะได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ เราก็กล้าหาญเผชิญกับความจริง ไม่เศร้าโศก ท้อแท้ต่อสิ่งใด ไม่ว่าจะเป็นคำเยินยอสรรเสริญ หรือคำนินทาว่าร้าย เราก็จะน้อมไว้เพื่อเรียนรู้ชีวิตและเป็นการฝึกสติของเราทุกๆวัน