ปรารภธรรม : ก็เพียงแค่อยู่ไป
- รายละเอียด
- หมวด: คติธรรม/ปรารภธรรม
ก็เพียงแค่อยู่ไป
รักษาใจของเราไว้ อย่าวิตกต่ออนาคตวันข้างหน้าจนเกินไป ก็เพียงอยู่ไปแต่ละวัน เพียงเท่านั้นก็พอแล้ว
ชีวิตไม่ใช่การมีแต่สิ่งที่เบิกบาน ความหดหู่เหงาหงอยก็คือชีวิตด้วย จงต้อนรับมันด้วยหัวใจซื่อๆ ไม่ผลักต้าน การปฏิเสธและการผลักต้านต่อสิ่งใดก็ตาม ล้วนเป็นสาเหตุแห่งความเคร่งเครียดและความวิตกกังวลตามมา
ต้นไม้ที่เคยมีใบเขียวขจี แต่บัดนี้ใบเหลืองและใบแก่กำลังร่วงหล่น ต้นไม้ยังรู้จักปรับตัวให้สอดคล้องกับฤดูกาลด้วยความใจเย็นและอดทน ขึ้นชื่อว่าชีวิตของคน ก็ต้องได้เผชิญทั้งความสุขและความทุกข์ที่ทยอยมาเยี่ยมเยือนตามกาลเวลาเช่นเดียวกับพฤกษา
ยามหม่นหมองจงร้องไห้และสะอื้นเสียจนให้อิ่ม ต่อจากนั้นจะได้กลายเป็นรอยยิ้มและหัวใจจะเกิดการปล่อยวางความทุกข์ลงเสียได้
ชีวิตไม่เห็นต้องมีแต่ความเอิบอิ่มและความสดชื่นเสมอไป แม้ในยามหม่นหมอง หดหู่ หรือสะเทือนอารมณ์จนต้องร้องไห้ นั่นก็คือความกล้าหาญอย่างหนึ่งที่ชีวิตนี้ได้มีโอกาสเผชิญกับความเป็นจริง
อย่าเอาชีวิตของเราไปขึ้นกับวันพรุ่งนี้ แต่จงอยู่กับวันนี้และขณะนี้ด้วยการตระหนักรู้และรู้สึกตัวอย่างเต็มที่ นั่นคือความงดงามแห่งชีวิตของเราทั้งหมด
ชีวิตที่แท้จริง ไม่ใช่อดีตแห่งวันวาน ไม่ใช่ทั้งความฝันหวานไขว่คว้าต่ออนาคต แต่คือความเป็นทั้งหมดกับปัจจุบันขณะนี้ นี้ต่างหากคือชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์ของเรา
ก็เพียงแค่อยู่ไปด้วยความเคารพต่อลมหายใจเข้าออกที่ยังมีอยู่ เพียงแค่อยู่ไปแต่ละขณะด้วยความรู้สึกตัวเท่านั้น พลังแห่งชีวิตที่เสื่อมถอยไปก็เริ่มฟื้นคืนกลับมาแล้ว
เรื่องราวและเหตุการณ์อะไรที่สับสนวุ่นวายหัวใจเกินไปนัก จงกล้าที่จะยอมหยุดพักเพื่อตั้งหลักให้มั่นคงเสียก่อน จึงตัดสินใจเดินต่อไป
อยู่ไปเรื่อยๆ โดยไม่คาดหวังสิ่งใดให้หัวใจต้องมีภาระ ตั้งแต่เกิดมาหัวใจนี้ก็เต็มไปด้วยภาระอันมากมายจนเกินพออยู่แล้ว จึงควรให้หัวใจดวงนี้ได้มีเวลาหยุดพักบ้าง
ก็เพียงอยู่กับวันนี้ไม่เลือกว่าจะสุขใจหรือทุกข์ใจ อยู่กับทุกขณะนี้เรื่อยไป ไม่ว่าจะหัวใจในตอนนี้จะหวาดหวั่นสั่นไหวหรือมีความมั่นใจในตัวเอง
เพียงกล้าอยู่กับวันนี้โดยไม่ใส่ใจว่าวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเจออะไร กล้าที่จะมีชีวิตอยู่โดยไม่เรียกร้องความมั่นคงใดๆ นั่นคือความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่ ที่จะกล้าคารวะแม้แต่ตัวเอง
หัวใจเช่นนี้คือผู้มีชีวิตอยู่ในแต่ละวันด้วยวิถีแห่งสมาธิภาวนา เป็นการภาวนาที่กลายเป็นหนึ่งเดียวกับชีวิตตลอดเวลา เป็นภาวนาที่ไม่ต้องอาศัยกฎเกณฑ์หรือรูปแบบใดๆอีก
อาศรมคนเมิน
๒๗ ม.ค. ๕๘ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๓
